Behandeling dysthyme stoornis met medicatie
Lange tijd heeft men gedacht dat antidepressiva geen passende behandeling voor dysthyme stoornis zouden zijn. Later heeft men meer wetenschappelijk onderzoek gedaan naar deze stoornis. Er is gebleken dat antidepressiva toch werkzaam zijn bij patiënten met een dysthyme stoornis, hoewel er nog weinig onderzoek is gedaan bij deze patiënten waarbij klassieke en moderne antidepressiva met elkaar werden vergeleken. Gezien echter de resultaten van het onderzoek dat tot nu toe gedaan is, lijken moderne antidepressiva de voorkeur te hebben.
Behandeling dysthyme stoornis met interpersoonlijke psychotherapie
Interpersoonlijke psychotherapie (ITP) ter behandeling van een dysthyme stoornis, is een kortdurende en steunende gesprekstherapie die speciaal is ontworpen voor de behandeling van ambulante depressieve patiënten. Ook verschillende andere psychische stoornissen worden met IPT behandeld. IPT is gebaseerd op de gedachte dat veranderingen in het aantal of de aard van belangrijke relaties een depressie kunnen uitlokken bij mensen die daar gevoelig voor zijn. De duur van de behandeling is afhankelijk van de duur en de ernst van de depressie en varieert tussen de acht en twintig gesprekken. Gedurende de behandeling worden één of hooguit twee probleemgebieden uitgekozen om de behandeling op te richten. Bij IPT heeft dit probleem steeds te maken met recente verandering in relaties. In een groot aantal onderzoeken is inmiddels aangetoond dat IPT werkzaam is bij de behandeling van dysthyme stoornis. De therapeut is steeds expliciet, actief, stelt gesloten vragen en heeft een positieve houding.
Dysthyme stoornis behandelen met cognitieve therapie
Ook cognitieve therapie kan gebruikt worden om dysthyme stoornis te behandelen. De cognitieve therapie werd rond 1960 door ene Aaron T. Beck ontwikkeld als een gestructureerde, kortdurende en op het heden gerichte vorm van psychotherapie voor depressiviteit. Inmiddels is cognitieve therapie uit onderzoek effectief gebleken bij een groot aantal aandoeningen zoals depressie, gegeneraliseerde angststoornis, paniekstoornis, fobieën, verslavingen en eetstoornissen. Het uitgangspunt van cognitieve therapie is, dat alle psychische problemen of stoornissen worden gekenmerkt door vervormde of disfunctionele denkgewoonten die de stemming en het gedrag beïnvloeden.
De basisprincipes bij cognitieve therapie zijn:
- Een beschrijving, die steeds wordt bijgesteld, van de patiënt en zijn of haar problemen in cognitieve termen;
- Een solide therapeutische werkrelatie;
- Het accent op samenwerken en actieve deelname;
- Doel- en probleemgericht;
- Nadruk in de eerste instantie op het heden;
- Educatief: men leert ‘eigen therapeut’ te worden om terugval te voorkomen;
- Kortdurend;
- Gestructureerd;
- Men leert eigen disfunctionele gedachten en overtuigingen te identificeren, te onderzoeken en te ontzenuwen.