Het syndroom van asperger is een autistische aandoening. Er treden ontwikkelingsstoornissen op die worden gekenmerkt door tekortkomingen bij de sociale interactie, communicatie, taal en de sociale ontwikkeling. Iemand met het syndroom van asperger heeft een normale tot bovennormale intelligentie, een intense belangstelling voor slechts één of twee onderwerpen en een star gedragspatroon. Vaak gaat de aandoening gepaard met onhandigheid door een slechte coördinatie. De aandoening begint meestal bij de geboorte of in de eerste drie levensjaren, maar soms pas later in de jeugd. Het syndroom van asperger komt vaker bij jongens voor dan bij meisjes.
De oorsprong van asperger
De Weense kinderarts Hans Asperger, beschreef in de jaren vierenveertig een groep kinderen, overwegend jongens met een aantal bijzondere kenmerken.
Deze kinderen hadden moeite zich in anderen in te leven, hadden weinig tot geen vriendjes, praatten op een eigenaardige, pedante manier met dikwijls weinig variatie in toonhoogte en ritme en konden geheel opgaan in bepaalde interesses. Ook viel een onhandige motoriek op. In tegenstelling tot andere vormen van autisme, was er bij deze kinderen sprake van een normale tot hoge intelligentie.
Deze beschrijving van de kinderarts is lang onopgemerkt gebleven waardoor kinderen en volwassenen met deze kenmerken daardoor de diagnose kregen van klassiek autisme, PDD-NOS of helemaal geen diagnose.
De verschijnselen van asperger
Het syndroom van asperger geeft als verschijnselen dat deze mensen vaak ongecoördineerd en excentriek zijn, ze kunnen pas vaak laat lopen. Alhoewel de mechanische taalkundige vaardigheden normaal zijn, zijn ze bekend voor hun speciale intonatie. Het aantal gespreksonderwerpen is beperkt. Hun gebaren en gelaatsuitdrukkingen hebben beperkingen en zijn soms net verkeerd. Een kind met het syndroom van asperger geeft bij het spel geen blijk van fantasie. Hun spelpatroon is repetitief. Daarom worden deze kinderen vaak afgewezen door hun groepsgenoten, wat hen angstig, boos of teruggetrokken kan maken. Op latere leeftijd krijgen ze vaker te maken met psychiatrische aandoeningen, voor depressies.
Oorzaken van het syndroom van asperger
De oorzaak is niet precies bekend. Mogelijk spelen erfelijke factoren een rol.
Diagnose van asperger
De diagnose is gebaseerd op een beoordeling van gedrags- en spraakpatronen.
Behandeling
Het syndroom van asperger is, net zoals andere vormen van autisme, niet te behandelen. Wel is inzicht in de aandoening van belang om tot een goede begeleiding te komen. Die begeleiding bestaat bv. uit het geven van voorlichting, zodat mensen met deze aandoening er beter mee leren omgaan. Hiervoor is een gezamelijke inspanning nodig van het gezin, de arts, docenten en groepsgenoten.
Soms kan therapie leiden tot verbetering van de communicatieve vaardigheden en gedrag. In veel gevallen strekt de begeleiding zich ook uit naar de ouders van kinderen met het syndroom van asperger, omdat zij vaak aan ernstige emotionele en mentale spanningen blootstaan.